- danqır
- sif. dan. Çox çılpaq; daz, keçəl. Danqır baş. // Başı bu cür olan. . . Kərbəlayı Tapdıq isə danqır Abbası yazdırdı. M. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
danqır
Look at other dictionaries:
danqır — (Ağbaba, Cəlilabad, Kürdəmir) daz. – Uşağ elə danqırdı ki… (Ağbaba); – Başımın tüki tökiley, danqır oleyəm (Cəlilabad) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
danqır-dunqur — təql. Metal şeylərin bir birinə toxunduqları zaman çıxardıqları səs. Qazanların danqır dunquru. Zənglərin danqır dunquru … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
danğır — (Mingəçevir, Oğuz) 1. b a x danqır 2. ot bitməyən yer … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
danqış — (Qafan) bax danqır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dınqır — I (Kürdəmir, Mingəçevir) bax danqır. – Odey, Miri teyxa dınqırdı (Kürdəmir) II (Mingəçevir) arıq, sısqa III (Qazax) qaval … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dınqır — is. məh. 1. Qavala oxşayan çalğı aləti. Qapıda qulluq edən uzunsaçlı müridlərdən biri dınqır çalmağa başladı. S. Şamilov. <Cahandar ağa Molla Sadığa:> – Kəs səsini, dınqıra süzən qurumsaq! İ. Ş.. 2. Kiçik qutu. 3. Bax danqır … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
